Herbata Long Jing nazywana jest zamiennie Dragonwell, co tłumaczymy jako Smocza studnia. Ta kreatywna nazwa przyszła do głowy Chińczykom, którym kołyszące się liście herbaty podczas zaparzania skojarzyły się z ruchami smoka. Herbatę tę pozyskuje się głównie w okolicy Hangzhou, w prowincji Zhejiang, i jest ona uważana za jedną z najstarszych herbat. Alternatywne określenie dla tej herbaty, Long Jing, pochodzi od nazwy wioski położonej niedaleko Hangzhou.
Long Jing zaliczana jest do Wielkiej Dziesiątki chińskich herbat, a kiedyś ponoć uzyskała nawet miano cesarskiej. Susz tej herbaty ma dość charakterystyczny wygląd: liście są duże i sprasowane. Napar przygotowany z liści Long Jing jest przejrzysty i ma żółtawy kolor. Smak określić można jako delikatny, z lekko wyczuwalną kwiatową nutą, odrobinę słodki. Znajdziemy tam również orzeźwiający akcent.
Herbata Long Jing jest zbierana ręcznie, następnie jej liście pozostawia się do naturalnego więdnięcia, a końcowo smaży na dużej patelni. Podczas smażenia dociska się je tak, aby uzyskać płaski kształt. Można powiedzieć, że proces przygotowania takiej herbaty jest dość czasochłonny i wymaga pewnej precyzji.
Long Jing jest bogata w aminokwasy, katechiny i witaminy, a zwłaszcza witaminę C. Tak, jak większość zielonych herbat, mieszanka ta będzie pobudzała wydzielanie soków żołądkowych i wspomagała procesy trawienne. Przy regularnym spożywaniu okaże się także doskonałym wsparciem dla procesów metabolicznych. Herbata wykazuje delikatne działanie moczopędne.
Zobacz także pozostałe gatunki zielonych herbat.