Zielona herbata – chińska a japońska

Chińska czy japońska? Choć z pozoru mogłoby się wydawać, że chodzi tylko o kraj pochodzenia, zielona herbata chińska i japońska różnią się między sobą pod wieloma względami. O tym, czym charakteryzują się te herbaty, przeczytasz w dzisiejszym wpisie.

Jak wygląda uprawa herbaty w Chinach i Japonii?

Obecnie, Chiny i Japonia to dwóch największych światowych producentów zielonej herbaty. Można powiedzieć, że kraje te wykształciły odmienne sposoby uprawy i przetwórstwa herbaty, a także kultywują odrębne zwyczaje jej spożywania. Dla Japonii i Chin różne są już uwarunkowania geograficzne – w Japonii, w przeciwieństwie do Chin, herbaciane plantacje położone są na niewielkiej wysokości, poniżej 700 m.n.p.m. Zwykle rozpościerają się u stóp gór, a nie, jak w przypadku wielu innych krajów, na górskich zboczach.

Japońskie plantacje są najbardziej wysuniętymi na północ i uznaje się je za najzimniejsze tereny uprawy herbaty. Najlepsze z punktu widzenia wzrostu krzewu herbacianego są obszary położone tuż nad morzem lub nad rzekami, ponieważ bliskość wody zapewnia roślinie odpowiednią wilgotność.

Kiedy odbywają się zbiory herbaty w Chinach i Japonii?

W Japonii zbiory trwają przeważnie od końca kwietnia do końca października, a najpopularniejsze obszary uprawne zielonej herbaty to wyspy Honsiu i Kiusiu, Shizuoka, Kyoto, Kagoshima, Nagasaki czy Fukuoka. Najczęściej zbiory przeprowadzane są mechanicznie, jednak wysokiej jakości herbaty takie, jak matcha, gyokuro czy shincha, zbierane są ręcznie. 

Zbiory odbywają się cztery razy w roku, przy czym najważniejszym jest ten, który przypada na wiosnę, na przełomie kwietnia i maja. Herbaty powstałe z tych zbiorów mają najlepszą jakość. Kolejne zbiory odbywają się w okolicy czerwca i lipca, w sierpniu oraz na przełomie września i października.

W Chinach zbiory ruszają z początkiem kwietnia i trwają aż do listopada, przy czym okresy zbiorów mogą różnić się od regionu oraz warunków atmosferycznych. Najpopularniejsze chińskie plantacje herbaty znajdują się w prowincji Zhejiang, Jiangsu, Anhui, Fujian, Hunan czy Yunnan. Co istotne, w Chinach najbardziej cenione są herbaty wczesnych zbiorów, które przypadają przed świętem czystej jasności (odpowiednik Zaduszek).

Jak powstaje chińska, a jak japońska herbata?

Proces przetwórstwa liści to coś, co zdecydowanie odróżnia herbatę chińską i japońską. Zwyczajowo liście herbaty poddawane są prażeniu, jednak w przypadku herbaty japońskiej, liście traktowane są parą wodną. W ten sposób uzyskują one ciemniejszą barwę. Herbaty japońskie są też wyraźnie orzeźwiające oraz dużo mniej gorzkie niż herbaty chińskie. Ze względu na niską zawartość teiny, nie wykazują też dużego działania pobudzającego.

Chińskie herbaty są natomiast intensywniejsze w smaku i bardziej pobudzające, częściej dominuje w nich także trawiastość i goryczka. Smak chińskiej zielonej herbaty jest jednak trudny do jednoznacznego zdefiniowania i różni się w zależności od plantacji. Chińska zielona herbata może zaskoczyć nas wyjątkowo mocnym i orzeźwiającym smakiem, ale też tym delikatnym i aromatycznym.

Ceremonia picia zielonej herbaty

Choć zielona herbata ma swoje korzenie w Chinach, to właśnie Japończycy uczynili z jej parzenia i picia magiczny wręcz rytuał. W Japonii, ceremonia picia zielonej herbaty nosi nazwę cha no yu i polega na bardzo uważnym celebrowaniu przygotowywania i spożywania tego napoju. Wszystko odbywa się w specjalnym miejscu, na wydarzenie zaproszeni są wybrani goście, a ceremonii towarzyszy absolutna cisza i uroczysty, podniosły charakter. 

Również chińska herbata zyskała swój własny, wyjątkowy rytuał, jednak jest on pozbawiony patosu. Herbatę po chińsku przygotowuje jedna osoba według określonych zasad. Chiński rytuał nie podlega aż tak ścisłym regułom, co japoński – równie dobrze możemy przeprowadzić go samodzielnie, we własnym domu.

A wy? Czy piliście kiedyś herbatę po „chińsku” lub „japońsku”?

Przeczytaj o gatunkach herbat tutaj.